Redakcja-Francuska pl

Na początku uczymy się po kolei wszystkich zaimków. Tak też poznajemy zaimek „nous”, przy którym odmiana czasownika wydaje się być nieco skomplikowana czy długa. Francuzi też tak uważają, więc zastępują go zaimkiem „on”, który odmienia się tak, jak 3 osoba liczby pojedynczej. W ten sposób zamiast powiedzieć „ Nous révisons pour notre examen de demain” powiemy „ On révise pour notre examen de demain”. Łatwiej, prawda? Dodatkowo, jeśli w mowie chcemy powiedzieć ja jestem, ty jesteś nie będziemy używać pełnej formy „Je suis/Tu es”, a formy skróconej „J’suis/T’es”.

Zasada, którą aplikujemy ze zbyt dużą łatwością to opuszczanie pierwszej części przeczenia „ne”. Wiemy, że Francuzi skracają wszystkie formy, które wydają się zbyt długie, dlatego w języku mówionym, oczywiście, żeby się nie przemęczać, usuwamy „ne”. W związku z tym, zamiast powiedzieć „ Je ne peux pas y aller” powiemy „je peux pas y aller”. Jednak należy pamiętać, że może to stanowić dla nas jednocześnie utrudnienie, ponieważ w języku pisanym taka forma nie jest poprawna. Jeśli chodzi natomiast o pytania, to Francuzi wybierają najchętniej pytania przez intonację. Co to oznacza? Zamiast zapytać „Où es-tu?” (pytanie przez inwersję) powiedzą „T’es où?”.

 Po to, by przyspieszyć wymowę, Francuzi stosują tzw. elizję, która polega w tym wypadku na pomijaniu e niemego.

W teorii niewiele rozumiemy, jednak przykład rozjaśni sprawę:

« P'pa, tu fra quoi ç’t aprèm si l’ quat’-quat’, i’ démarre pas ? ─ Chepa, d’mande à M’man »

Czyli : « Papa, que feras-tu cet après-midi si le quatre-quatre ne démarre pas ? ─ Je ne sais pas, demande à Maman. »[1]

Uproszczenie i modyfikacja na najwyższym poziomie, po to, by uproscić sobie wymowę i skomplikować życie osobom uczącym się francuskiego.

Francuski potoczny, verlan (l’envers), który pojawia się już w XII wieku wraz z średniowieczną legedną Tristan i Izolda,  rozprzestrzenił się w trakcie trwania II wojny światowej, po to, by zmylić niemieckiego okupanta. Polega na przestawianiu sylab i czytaniu słów od tyłu. A jak to wygląda dzisiaj? Przedstawię to na kilku przykładach:

Ouf = fou                                                Meuf = femme                                                  Céfran = français    

Keuf= flic                                                Reuf = frère                                                      Vénère = énervé

Francuski potoczny: Słownictwa potocznego jest ogromna ilość, dlatego bardzo ciężko wybrać tylko kilka wyrazów. Zdecyduję się jednak, na te, które podobają mi się najbardziej: un bouquin- czyli książka; chouette- super, fajnie; kiffer- lubić, kochać;  un truc / un machin – rzecz (czyli kiedy nie wiesz jak coś określić, to używasz właśnie któregoś z tych słów, bardzo pomocne!); comme d’hab = comme d’habitude – jak zwykle. Oczywiście ta lista mogłaby zostać powiększona o kolejne słowa, jednak nie to jest istotą dzisiejszego wpisu.

Ciekawe zjawisko jak na kraj zakochany w swoim języku i kulturze? A jednak. Francuzi bardzo chętnie sięgają po angielskie słowa, oczywiście zachowując fonetykę à la française. Przykładowe słowa, które są używane na porządku dziennym to między innymi : cool; un week-end; un hobby (czytane oczywiście [obi]) etc.

Ponadto, do wszystkich wyżej wymienionych zasad dochodzą jeszcze regionalizmy. Inne u mieszkańców północy Francji i inne u tych zamieszkujących południe. Jeśli nie czujemy się pewnie rozmawiając po francusku, lepiej początkowo unikać zwrotów potocznych, skupiając się raczej na ich zrozumieniu, mając szczególnie na uwadze środowisko, w którym się znajdujemy (nie w każdym towarzystwie język potoczny będzie dobrze odbierany). Chcąc oswoić się ze wszystkimi zasadami warto rozpocząć od słuchania muzyki francuskiej lub od oglądania filmów czy filmików francuskich youtuberów.

Zapraszamy do naszego sklepu  http://sklep-clouzot-lingua.pl/